Tarım Ekonomisi Bölümü Koleksiyonu

Bu koleksiyon için kalıcı URI

https://hdl.handle.net/20.500.12899/41

Listeleniyor 1 - 12 / 12

An evaluation of the efficiency of beekeeping enterprises in Turkey: The case of Mersin City
(Ankara Üniversitesi, 2022) Uysal, Osman
Beekeeping contributes significantly to both beekeeping enterprises and the country's economy, as it provides jobs, income, and nutrition for the rural population of developing countries. Mersin City is an essential region for beekeeping, both in terms of honey production and migratory beekeeping in Turkey. In this study, the efficiency of beekeeping enterprises was revealed, and the factors causing inefficiency were examined. The efficiency measure of enterprises was determined using data envelopment analysis (DEA). According to the findings obtained, beekeeping enterprises' technical efficiency, allocation efficiency, and economic efficiency were calculated as 0.89, 0.84, and 0.81, respectively. The economic efficiency score showed that inefficient enterprises could effectively reduce their production costs by 19%. When the factors causing inefficiency are examined, it is revealed that income per hive, subsidy rate, and credit use have adverse effects on efficiency, education level, experience, number of honey frames used per hive, and migratory beekeeping effects. According to the results, it is thought that increasing education and extension activities, improving marketing opportunities, legal regulations in using agricultural credits, and extending consultancy services can also help to increase economic efficiency in the research field.
Türkiye’de Ayçiçek Yağı Fiyatı Niçin Artıyor? Kısa ve Uzun Dönem Dinamik Analizi
(Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi, 2021) Gündüz,Orhan
Türkiye’de yüksek enflasyonun birincil sebebinin tarım ve gıda ürünleri fiyatlarındaki artışlar olduğu sürekli biçimde ifade edilmektedir. Belirli dönemlerde bazı zorunlu gıda ürünlerinin fiyatlarında ani yükselişler gerçekleşmektedir. Bunun en güncel örneği son zamanlarda Ayçiçek yağı fiyatlarında yaşanan artışlardır. Fiyat artışlarının nedeni olarak ifade edilen çok sayıda bilginin bilimsel esaslı olmaktan uzak olduğu görülmüştür. Bu araştırmada mikroekonomi teorileri ve zaman serisi analizleri kullanılarak Ayçiçek yağı fiyatlarının artışının nedenlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada Ayçiçek yağının ana girdisi olan tohum fiyatları, üretim ve dış ticaret istatistikleri, Ayçiçek yağı fiyatları ve döviz kuru gibi veriler kullanılmıştır. Bu veriler, 2010-2020 yıllarına ait aylık verilerdir. Mikroekonomik analizler neticesinde Ayçiçek yağı fiyatlarındaki artışın, hammadde (yağlı tohum) fiyatlarındaki artışa bağlı olarak geliştiği belirlenmiştir. Vektör Hata Düzeltme Modeli kullanılarak hammadde fiyatlarının artışına döviz kurundaki gelişmelerin neden olduğu tahmin edilmiştir. Net ithalatçı olunan zaruri tarım ve gıda ürünlerinin piyasasının yönetimi için kısa dönemde döviz kuruna müdahale, uzun dönemde ise üretim planına ihtiyaç olduğu görülmektedir
Riskin Kuru Kayısı Üreten İşletmelerin Performansına Etkisi
(2020) GÜNDÜZ ORHAN
Sadece Türkiye’nin değil dünyanın da en büyük kayısı üretim bölgesi olan Malatya’da kuru kayısı üreten işletmeler birçok risk ve belirsizlikle karşı karşıyadır. İşletmeler, risklerle başa çıkmak için yoğun girdi kullanmakta ve bu da işletmelerde rasyonel kaynak kullanımını bozucu etki yapmaktadır. Sonuçta bu işletmeler etkinlik ve verimlilik adına önemli sorunlarla karşılaşmaktadır. Risk, üretim etkinliğini ve dolayısıyla işletme performansını belirleyen temel unsurlardan bir tanesi olmasına rağmen, Malatya ilinde ve hatta Türkiye’de yürütülen çalışmalarda tarımsal riskler ve etkinlik konusunun bir arada değerlendirilmediği görülmektedir. Araştırmanın ana amacı, Malatya ilinde yoğun kuru kayısı üretilen bir bölgede faaliyet gösteren tarım işletmelerinin performanslarını (etkinliklerini) ölçmek ve buna riskin etkisini analiz etmektir. Bölgeden rassal seçilmiş 50 işletmeden anket çalışması yoluyla 2016 üretim yılı için toplanan veriler kullanılmıştır. Kuru kayısı işletmelerinde etkinlik skorlarında ki değişim, “Stokastik Sınır Analizi” yöntemi ile tahmin edilmiştir. İşletmelerin performansına etkisini analiz etmek amacıyla risk değişkenleri olarak üreticin risk karşıtlığı düzeyi ile risk kaynakları ve risk yönetim stratejileri kullanılmıştır. Araştırmada, işletmelerde ortalama etkinlik düzeyi (performansı) %80 olarak tahmin edilmiştir. İşletmelerin etkinliğine sadece üretimde kullanılan tekniğin değil, sosyoekonomik değişkenlerle birlikte risk tutumları ve risk kaynakları ile risk stratejilerinin de etkisi olduğu belirlenmiştir.
Üreticilerin iyi tarım uygulamalarına yaklaşımı ve yygulamaların benimsenmesini etkileyen faktörler: Mersin ili örneği
(Mevlüt Akçura, 2021) Uysal, Osman; Aydın, Başak; Subaşı, Osman Sedat; Aktaş, Erkan
Bu çalışmada, Mersin ilinde iyi tarım uygulaması yapan ve yapmayan üreticilerin sosyo ekonomik yapısı ortaya konulmuş olup, üreticilerin iyi tarım uygulamalarına yaklaşımları değerlendirilmiştir. Çalışmada ayrıca iyi tarım uygulama durumunu etkileyen faktörler de belirlenmiştir. Veriler, 2014 yılında iyi tarım uygulayan 26 adet portakal, 35 adet limon ve 28 adet mandarin üreticisinden elde edilmiş olup, aynı sayıda iyi tarım uygulaması yapmayan üretici ile de anket çalışması gerçekleştirilmiştir. Verilerin analizinde ortalama, standart sapma, yüzde hesapları gibi temel tanımlayıcı istatistiklerden yararlanılmıştır. Elde edilen sürekli veriler t testine, kesikli veriler ise ki kare testine tabi tutularak iyi tarım uygulayan ve konvansiyonel üretim yapan üreticiler arasında farklılık olup olmadığı tespit edilmiştir. Çiftçilerin iyi tarım uygulaması eğilimleri ikili lojistik regresyon analizi kullanılarak belirlenmiştir. Üreticilerin yaşlarının, traktör sayılarının, toplam gelirlerinin, yeniliklere karşı tutumlarının ve örtü altı yetiştiriciliği yapma durumlarının iyi tarım uygulama durumunu pozitif yönde etkilediği, tarımsal deneyimlerinin ve işledikleri arazi büyüklüğünün ise negatif yönde etkilediği tespit edilmiştir. Üreticilere göre iyi tarım uygulamasının yaygınlaştırılması için iyi tarım uygulamaları ile ilgili teknik eğitimler verilmesi ve sağlanan desteklemelerin artırılması önem arz etmektedir.
Analysis of the technical efficiency of european sea bass farms in Turkey : a stochastic frontier production function approach
(Instituto Pesca, 2021) Aydoğan, Mehmet; Uysal, Osman
This study's main objective was to estimate sea bass farms' technical efficiency and determine the factors affecting production inefficiency using the stochastic frontier approach. The data were collected using questionnaires from 71 farms in 2017. The total sea bass production cost was calculated 5.35 $ kg(-1), income 5.65 $ kg(-1), gross profit 0.30 $ kg(-1). The proportion of variable costs (84.25%) in total costs was higher than the fixed costs (15.75%). The feed cost (57.56%) was the influential primary variable on the total costs, and the benefit-cost ratio was 1.06. The results indicated that seabass farms' technical efficiency varied between 0.67 to 1.00, and the average was 0.82. The efficiency scores meant the farms could achieve the same production amount by reducing inputs by 18%. One per cent increase in resale value, feed amount, and fingerling amount, increase sea bass production by 0.4%, 0.4%, and 0.2%, respectively. Fish loss rates and subsidies were influential on inefficiency. It would be beneficial to minimize risk factors such as fish loss rates and carry out political and educational activities to improve farms' infrastructure in breeding and marketing. As a result, policymakers should also include the effective use of production factors in the design of aquaculture subsidy policies.
Measuring the metafrontier efficiencies and technology gaps of dried apricot farms in different agro-ecological zones
(Universidade Federal Rural De Pernambuco, 2021) Gündüz, Orhan; Aslan, Ahmet; Ceyhan, Vedat; Bayramoğlu, Zeki
Dried apricot (Prunus armeniaca L.), which is extensively produced in Malatya region, is one of the most exported crop in the Turkish agriculture. Malatya is not only in Turkey, but also is the most producer region of whole world. Apricot is cultivated in all zones of Malatya under varying agro-ecological conditions that reflect production technology. Due to the conditions, performance of the farms and output quantity also varies. Thus, the present research focused to the production efficiency (TE) and technological gaps (TGR) of the farms in the different agro-ecological zones of Malatya, which is six, using stochastic metafrontier approach. The measured average individual technical efficiency (TE), metafrontier (MFTE) and TGR varied between 50%-83%, 16%-33% and 20%-56%, respectively among the zones. The empirical results reveal that dried apricot farms in the six agro-ecological zones adopt heterogeneous production technologies due to differences in their production environments. Therefore, agricultural policies should be developed to reduce the technology gap between specific zones and the overall agricultural sector.
Factors accelerating agricultural innovation and sustainability: The case of paddy farmers.
(Wiley, 2021) Aydoğan, Mehmet; Demiryürek, Kürşat; Özer, Osman Orkan; Uysal, Osman
The primary purpose of this study is to reveal the accelerating factors affecting both the innovativeness and sustainability levels of paddy farmers. The data used in the study were obtained from the questionnaires conducted with 70 paddy farmers in the Bafra district of Samsun province, determined by a simple random sampling method. Paddy farmers were divided into three groups as low, medium, and high innovativeness groups with Hierarchical Cluster Analysis. The ANOVA was used to compare the socioeconomic and farming characteristics of the paddy farmers, and Accelerated Failure Time models were used to analyze the factors affecting the innovativeness and sustainability variables. The research results indicated that the formal education years, the agricultural experience, the amount of labor per unit area, the animal assets, the share of agricultural income in the total income, the number of memberships to farmer organizations, paddy production area, sustainable agriculture area, and cooperation scores were different to the innovativeness groups. The farmer collaboration in agricultural activities increased the being an innovator. The results concluded that the formal education year, Global Gap practice, agricultural experience, household size, animal assets, and women's employment were influential on both innovativeness and sustainability variables. Encouraging the participation of women in agricultural production in rural areas, including sustainability-related issues in addition to technical issues in farmer training programs, and ensuring the participation of women in these training are the issues that should be considered for the future.
Overview of Turkish Agriculture and Future Prospects in the COVID-19 Pandemic
(Turkish Science and Technology Publishing (TURSTEP), 2020) Uysal, Osman; Veziroğlu, Püren
This study analyses implication of COVID- 19 pandemics in the agricultural sector of Turkey. In the study taken measures in the sector are considered. The focus of the paper is twofold. The first objective is to take a glance at COVID 19, how it started, and how affected sectors or businesses. This aim supported by the literature review which is getting a shape recently, on the grounds founded papers were limited. It can be seen that generally all countries suffered from the same problems apart from the countries sectors have problems in common. Lastly, we tried to focus on the agricultural sector especially in Turkey and we presented precautions taken agricultural sector in Turkey. In addition to this to the objective, we tried to synthesize all our findings and present suggestions in case this process prolonged. The originality of the paper comes from it is the first study that draws a general outline for Turkey’s agricultural sector considering the pandemic.
Kuru kayısı tarımında risk yönetim stratejisi tercihlerini etkileyen faktörlerin multivariate probit analizi
(Turkish Science and Technology Publishing (TURSTEP), 2020) Gündüz, Orhan; Aslan, Ahmet; Ceyhan, Vedat; Bayramoğlu, Zeki
Sadece Türkiye’nin değil dünyanın da en büyük kayısı üretim bölgesi olan Malatya’da kuru kayısı üreten işletmeler birçok risk ve belirsizlikle karşı karşıyadır. Risklerin yönetimi, üretim etkinliğini belirleyen temel unsurlardan bir tanesi olmasına rağmen, Malatya ilinde ve hatta Türkiye’de bu konu ile ilgili çalışmaların yetersiz olduğu görülmektedir. Araştırmanın ana amacı, Malatya ilinde kuru kayısının yoğun üretildiği bir alt bölgeden tarım işletmelerinin riske karşı tutumlarının ölçülmesi ve risklerle başa çıkmak amacıyla kullanabilecekleri stratejilerin kullanımını etkileyen faktörlerin belirlenmesidir. Araştırmada, tesadüfî seçilmiş 71 işletmeden anket çalışması yoluyla toplanan veriler kullanılmıştır. Bölgede kayısı işletmelerinde üreticilerin risk karşıtlığı katsayıları “Eşit olasılıklı eşdeğer bedel” yöntemiyle belirlenmiştir. Üreticilerin risk yönetimi stratejisi tercihlerini etkileyen faktörler Multivariate Probit model ile analiz edilmiştir.
Productive efficiency of the pelagic trawl fisheries in the Southern Black Sea
(Elsevier, 2021) Daǧtekin, Murat; Uysal, Osman; Candemir, Serhan; Genç, Yaşar
This study aimed to reveal the need for efficient catching activity by comparing the efficiency of pelagic trawl fisheries in Turkey with Stochastic frontier analysis (SFA). For this purpose, data were obtained through face-to-face interviews with 19 vessels randomly selected among 82 fishing vessels during the period. Variables used for technical inefficiency (ui) were determined as professional trawling experience, the total crew, pelagic trawling subsidy rates, and the use of pelagic trawling credits. It was used the FRONTIER 4.1. for Stochastic efficiency frontier calculations developed by Coelli (2007). As a result of the study, it was revealed that an improvement of 26% was required for trawlers to become efficient. Technical efficiency in the sampled vessels ranged from 0.413 to 0.998, with an average of 0.739. According to the results, it was concluded that the efficiency of pelagic trawl fisheries could be increased due to the improvements in the existing structural conditions and the revisions to be made in the policies implemented and the subsidies provided. However, the factors affecting inefficiency seem to be influenced by internal factors such as experience in pelagic trawling, the total crew, and the most critical issue to eliminate inefficiency seems to be increasing the subsidy rate in pelagic trawlers. In this study, it was found that the effects of engine power, total length, fuel consumption and active fishing day reduce the effect of fish catching pressure to a low level. However, other factors affecting this pressure were also included in the model. Especially when it was considered that the use of credit did not affect the efficiency, it was revealed that the increase in the subsidy rates rather than the fuel subsidy would make the trawlers more efficient.
Türkiye’de alabalık yetiştiriciliği yapan işletmelerin ekonomik performanslarının analizi
(Turkish Science and Technology Publishing (TURSTEP), 2020) Aydoğan, Mehmet; Uysal, Osman; Candemir, Serhan; Terzi, Yunus Emre; Beşen, Tuba; Öztürk, Fatma Pınar; Emre, Meltem; Eralp, Önder; Gündüz, Orhan; Ceyhan, Vedat
Bu çalışma, Türkiye’de iç sularda alabalık yetiştiren işletmelerin faaliyetlerinin ekonomik performanslarını ölçmek ve alabalık yetiştiriciliğinin son yıllardaki gelişimini ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Araştırma sonucunda, işletmelerin kurulu kapasitelerinin ortalama %82’sini kullandığı tespit edilmiştir. İşletme ölçeği ile KKO arasında negatif yönlü bir ilişki olup işletme ölçeği büyüdükçe KKO düşmektedir. İşletmelerin yem dönüşüm oranları ortalaması 1,12 olarak hesaplanmıştır. İşletmelerin aktif sermayeleri içerisinde en büyük payı balık sermayesi (%36,8), pasif sermaye içerisinde ise en büyük payı öz sermaye (%87,2) almaktadır. İşletmelerin bir ton üretim kapasitesine düşen net kârları; küçük ölçekli işletmelerde 2.374 TL, orta ölçekli işletmelerde 1.322 TL, büyük ölçekli işletmelerde ise 1.896 TL olarak hesaplanmıştır. İşletmelerin(küçük, orta, büyük) nispi kârları ortalaması sırasıyla 1,08; 0,99 ve 1,17’dir. İncelenen işletmelerin ortalama cari oran değeri 3,67 ve likidite oranları ortalaması 3,55 olarak hesaplanmıştır. İşletme ölçeği büyüdükçe cari oran değerleri de artmakta, büyük ölçekli işletmeler küçük ve orta ölçekli işletmelere göre daha nakit varlıklara sahiptirler. Sonuç olarak Türkiye’de alabalık yetiştiren işletmelerin; kısa vadeli borçlarını ödeyebilecek cari varlıklara sahip olduğu söylenebilir. İşletmelerin borçlanma oranı ortalaması 0,16’dır. Eş deyişle Türkiye’de alabalık yetiştiren işletmelerin sahip oldukları finansal varlıkların %16’sı yabancı kaynaklardan karşılanmaktadır. İşletmelerin aktiflerinin devir hızı oranı ortalaması 0,79 olup sektör ortalamasının altındadır. İşletmelerin ekonomik rantabilitesi ortalama 0,13 olarak hesaplanmıştır. Eş deyişle işletmelerin yetiştiricilikten elde ettikleri gelir, fırsat maliyetinden daha fazladır.
Türkiye’de kenevir yetiştiriciliğinin ekonomik olarak yapılabilirliği: Samsun ili Vezirköprü ilçesi örneği
(Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 2020) Aydoğan, Mehmet; Terzi, Yunus Emre; Gilenci, Şahin; Acar, Mustafa; Esen, Alpay; Meral, Hüseyin
Bu çalışma endüstriyel kenevir yetiştiriciliğinin ekonomik olarak yapılabilirliğini ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın ana materyalini Vezirköprü ilçesinde gayeli olarak seçilen 15 kenevir işletmesinden anket ve mülakat yoluyla elde edilen veriler oluşturmaktadır. Analizlerde kullanılan veriler 2018-2019 üretim sezonunu kapsamaktadır. Kenevir işletmeleri, kenevir üretim amaçlarına göre gruplara ayrılmış ve birim alandan elde ettikleri kâr açısından karşılaştırılmıştır. Dünya ve Türkiye kenevir ekim alanları ile ithalatındaki gelecek dönemli öngörülerin yapılmasında çift üstel düzeltme yönteminden yararlanılmıştır. Araştırmada, Vezirköprü ilçesinde kenevir tarımının; aynı bitkiden hem tohum hem de lif elde etmek amacıyla yapılması ve liflerin bitkiden ayrıştırılmadan pazarlanması halinde, bölgede yapılan buğday, şekerpancarı, ayçiçeği ve silajlık mısır tarımına göre daha kârlı olduğu tespit edilmiştir. Araştırmada 1 kg soyulmamış sap maliyeti ortalama 1.8 TL, 1 kg tohum maliyeti 30.0 TL ve 1 kg lif maliyeti ise 22.8 TL olarak hesaplanmıştır. Kenevir üretim masraflarının %90.6’sı değişken masraflardan, %9.4’ü ise sabit masraflardan oluşmaktadır. Hasat sonrası lif elde etme işlemlerinin bu amaca yönelik geliştirilmiş makineler ile yapılması durumunda 1 kg lif maliyeti %34.6 daha az maliyetle 14.9 olarak hesaplanmıştır. Türkiye’de kenevir tarımının temel sorunları arasında üretimin insan gücüne dayalı geleneksel yöntemlerle yapılması ve tedarik zincirinin gelişmemesi ilk sırada yer almaktadır. Türkiye’de lif amaçlı tarımı yapılacak kenevirin; organik tarım kapsamında yapılması durumunda organik tekstil ürünleri pazarında niş pazar oluşturma potansiyeli yüksektir. Kenevir sapları barındırdığı yüksek enerji değeri ile Türkiye’de alternatif bir temiz enerji kaynağı olarak değerlendirilebilir niteliktedir. Kenevir bünyesinde bulunan kannabinoidler kozmetik ve eczacılık alanlarında ve liflerden üretilecek biyokompozitler ise otomotiv sektörleri için gelişmeye açık alanlardır.

Güncel Gönderiler