Ortaokul Düzeyindeki Öğrencilerin Pandemi Sürecindeki Uzaktan Eğitim ile İlgili Algılarının Metaforlar Yoluyla Belirlenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı ortaokul öğrencilerinin pandemi sürecindeki uzaktan eğitim kavramıyla ilgili algılarının metaforlar yoluyla belirlenmesidir. Çalışmada nitel araştırma desenlerinden durum çalışması kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2020-2021 Eğitim Öğretim yılında Hatay ilinde beş ortaokulda 5- 8. sınıflarında öğrenim gören 322 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmanın çalışma grubu amaçlı örneklem yöntemi kullanılarak seçilmiştir. Araştırmanın verileri tek sorudan oluşan boşluk doldurma yöntemine göre hazırlanmış metaforik algı cümlesi kullanılarak toplanmıştır. Öğrencilerden pandemi sürecindeki uzaktan eğitime ilişkin bir metafor geliştirmeleri ve benzetme yönünü de “Uzaktan eğitim ... benzer, çünkü ...” cümlesini tamamlayarak yazmaları istenmiştir. Verilerin analizinde içerik analizi kullanılmıştır. Metaforlar “olumlu”, “olumsuz”, “nötr” olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerin% 49.00'u olumsuz, % 44.33'ü olumlu ve % 6.67'si nötr metafor üretmiştir. En baskın metaforlar sırasıyla “Yabancı” (f = 14), “Okul” (f = 13), “En iyi arkadaş” (f = 9), “Veli toplantısı” (f = 7) olarak belirlenmiştir. Olumsuz metaforlara göre uzaktan eğitim etkili değildir ve kalıcı öğrenme sağlamaz. Olumlu metaforlara göre, uzaktan eğitim, pandemi döneminde teknolojiyi kullanarak ihtiyaçlarımızı karşılayan yeni bir öğretim sistemidir. Nötr metaforlara göre uzaktan eğitim, pandemi sürecinde zorunlu bir eğitim aşamasıdır. Sonuç olarak, öğrencilerin algıları dikkate alınarak uzaktan eğitim uygulamalarında iyileştirmeler yapılabilir. Milli Eğitim Bakanlığı, eğitim sisteminin geleceği için elektronik ve uzaktan eğitimi destekleyen esnek bir eğitim sistemi geliştirmeye yatırım yapabilir. Bu çalışmanın gelecekte uzaktan eğitim çalışmalarına ışık tutacağı düşünülmektedir.

This study aims to determine the perceptions of secondary school students for the concept of distance education in the pandemic process through metaphors. The case study design has been applied in this qualitative study. The study group was formed by the 322 students attending five different schools’ 5th-8th graders in Hatay in the 2020-2021 academic year. The study group of the research was selected using the purposive sampling method. The data was collected using a metaphorical perception sentence prepared for the gap-filling method. Each student was asked to produce a metaphor and to complete the statement “Distance Education is like . . . because . . .” to draw an analogy. The data was analyzed using the content analysis technique. According to data analysis, it was found that 300 valid metaphors were developed. Metaphors were classified into 3 groups such as “positive”, “negative”, “neutral”. Of the students in the study, 49.00% produced negative, 44.33% positive, and 6.67% neutral metaphors. The most dominant metaphors were given respectively “Stranger” (f=14), “School” (f=13), “Best friend” (f=9), “Parents’ meeting” (f=7). According to negative metaphors, distance education is not effective and does not provide permanent learning. According to positive metaphors, distance education is a new teaching system that meets our needs using technology during the pandemic period. According to neutral metaphors, distance education is a mandatory stage of education in the pandemic process. The Ministry of National Education should invest in developing a flexible education system that supports electronic and distance learning for the future of the education system. Consequently, improvements can be made in distance education practices by considering students' perceptions. It is believed that this study will shed light on distance education studies in the future.