Olgun, ŞeymaYılmaz Aydın, DuyguGürü, MetinErtürk, Aybüke Ayşe2022-03-252022-03-252021OLGUN, Ş., Metin, G. Ü. R. Ü., AYDIN, D. Y., & ERTÜRK, A. A. Fenol ve Bor Esaslı Çevre Dostu Pigmentin Deniz Araçlarında Boya Olarak Kullanılabilirliği. Politeknik Dergisi, 1-1.10.2339/politeknik.1008409https://hdl.handle.net/20.500.12899/828Türkiye, etrafı denizlerle çevrili bir ülke olması sebebiyle deniz araçlarında kullanılan boyalar oldukça önemli hale gelmektedir. Cu2O2 içeren antifouling boyaların salınım sınırlamalarında kontrol gerekmektedir ve bakır içermeyen çevre dostu antifouling boyaların kullanımının zorunlu olacağı öngörülmektedir. Deniz araçlarında kullanılan antifouling boya pigmenti ilk olarak milli kaynaklardan sentezlenecek olup antifouling boya piyasasındaki ihtiyaç karşılanmış olacaktır. Bu çalışmada ilk olarak özel bor bileşiklerinden biri olan fenil floroborat sentez parametreleri belirlenerek daha sonra elde edilen pigmentin boyada kullanılabilirliği ve disk yöntemi ile antibakteriyel özelliği test edilmiştir. Yaş yöntem ile fenil floroborat sentezinde reaktant olarak fenol ve floroborik asit kullanılmış olup H2SO4 katalizör olarak tercih edilmiştir. Reaktant mol oranı ((nC6H5OH / nHBF4) = 1:1; 1,5:1; 2:1 ve 2,5: 1), sıcaklık (30 °C, 35 °C, 40 °C, 50 °C ve 60 °C) ve reaksiyon veriminde etkili reaksiyon süresi sentez parametreleri olarak incelenmiştir. Karakterizasyon çalışmaları için FT-IR ve BF4- iyon seçici elektrot kullanılmıştır. Fenil floroborat, reaktant mol oranı, sıcaklık ve reaksiyon süresi sırasıyla 2:1, 35 °C ve 90 dakika olduğunda % 62 verimle sentezlenmiştir. Pigment epoksi tür bağlayıcı ile solvent bazlı antifouling boya haline dönüştürülmüş olup deniz suyunda bekletildiğinde boya formunu korumuştur. Antibakteriyel aktivite, agar disk difüzyon yöntemi kullanılarak incelenmiş olup boya halindeki numunede difüzyondan kaynaklı antibakteriyel özellik görünmezken fenil floroborat pigmenti antibakteriyel özellik göstermiştir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessFenil floroboratborantifouling boyaArticle10.2339/politeknik.10084091