Yazar "KAN, TUNCAY" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Farklı Kuraklık Uygulamalarının Kayısıdaki Etkilerinin Belirlenmesi(2023) KARLIDAĞ, HÜSEYİN; Yavuz, Duran; BOLAT, Ibrahim; EŞİTKEN, Ahmet; İPEK, MUZAFFER; ARIKAN, ŞEYMA; KAN, TUNCAYKayısı anavatanı ülkemiz olmamasına rağmen yüzlerce yıldan beri Anadolu?da yetiştirilmektedir. Dünya kayısı üretiminin yaklaşık %20?lik payını Türkiye, yaklaşık %10?luk kısmını ise sadece Malatya karşılamaktadır. Kayısı az su ile yetinebilen bir tür olmasına rağmen kuraklık şartlarına çok sert tepkiler verebilen bir meyve türüdür. Sulamadaki azalmalar sonraki yılın çiçek tomurcuğu yoğunluğu, çiçek kalitesi, verim, meyve kalitesi ve ağaç gelişimi üzerinde önemli sorunlar oluşturabilmektedir. Bu bakımdan çiçek tomurcuğu oluşumunun başlamasından çiçek açma zamanına kadar olan dönemde ağaçların yeterli suyu almaları çok önemlidir. Ülkemiz kayısı çeşitlerinin su stresine gösterdikleri tepkiler ve stres sonrası tepkiler bilinmemektedir. Ekonomik yetiştiricilik açısından kayısı çeşitlerimizin bu tepkilerinin ortaya konulması önem arz etmektedir. Bu amaçla yürütülen bu projede 4 yaşlı saksılı Hacıhaliloğlu kayısı çeşidinin yıl boyu kuraklığa tepkisi, bahçe şartlarında 11 yaşlı Hacıhaliloğlu kayısı ağaçlarının hasat sonrası su stresine tepkisi ile bazı önemli kayısı çeşitlerimizin kuraklık süresince ve kuraklık sonrası tepkileri ortaya konulmuştur. Çalışmanın birinci kısmı Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bahçe Bitkileri bölümünde, ikinci kısmı Malatya ili Battalgazi ilçesi Adagören köyünde üretici bahçesinde ve üçüncü kısmı ise Malatya Turgut Özal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bahçe Bitkileri bölümüne ait yetiştirme serasında yürütülmüştür. Denemede kuraklık uygulaması süresince ve sonrasında bitkilerde morfolojik, fizyolojik ve biyokimyasal analizler yapılmıştır. Proje sonucunda su stresinin artmasıyla birlikte zararlanma derecesinin arttığı morfolojik, fizyolojik ve biyokimyasal özelliklerde önemli değişikliklerin olduğu tespit edilmiştir. Morfolojik özelliklerden sürgün boyu, sürgün çapı, yaprak alanı stresle birlikte azalmıştır. İncelenen fizyolojik parametrelerden yaprak su potansiyeli, iyon sızıntı oranı, membran zararlanması, stoma iletkenliği, fotosentez etkinliği, H2O2, MDA içeriği stresin şiddetiyle birlikte önemli düzeyde azalmıştır. Aynı şekilde biyokimyasal parametrelerden SOD, POD, KAT, APX enzim miktarlarında da önemli düzeyde artışlar meydana gelmiştir. Diğer yandan su stresi tomurcuk miktarını ve kalitesini, meyve tutum oranını ve verimi önemli ölçüde azaltırken kusurlu çiçek oranını artırmıştır. Özellikle çiçek tomurcuğu ayrım dönemi ile hasat sonrası şiddetli su stresi, çiçek tomurcuğu kalitesini olumsuz etkileyip çiçek kalitesini düşürmek suretiyle meyve tutumu ve verimi önemli ölçüde azaltmıştır. Ayrıca, ülkemizde yetiştirilen önemli bazı kayısı çeşitlerinin su stresine ve su stresi sonrası geri dönüş yeteneklerinin incelenmesi sonucunda, morfolojik, fizyolojik ve biyokimyasal özellikler bakımından çeşitler arasında farklıklar ortaya çıksa da, tüm kriterler göz önünde bulundurulduğunda yörede en fazla yetiştiriciliği yapılan Hacıhaliloğlu çeşidinin su stresine en hassas çeşit olduğu tespit edilmiştir.Öğe INVESTIGATION OF PHENOLIC COMPOUNDS IN FRESH AND SUN DRIED APRICOT FRUITS OF DIFFERENT CULTIVARS(2024) KAN, TUNCAY; KARAAT, FIRAT EGEBu çalışma farklı kayısı çeşitlerine ait taze ve güneşte kurutulmuş meyve örneklerindeki fenolik madde miktarlarının karşılaştırılması amacıyla yürütülmüştür. Bu amaçla ‘Çataloğlu’, ‘Çöloğlu’, ‘Hacıhaliloğlu’ ve ‘Kabaaşı’ çeşitlerine ait ağaçlardan meyve örnekleri alınmış, bir kısmı -25°C’de muhafaza edilmiş bir kısmı ise doğrudan güneşte kurutulmuştur. Elde edilen meyve örneklerinde p-kumarik asit, epikateşin, ferulik asit, kafeik asit, klorojenik asit ve rutin (µg/g kuru madde) içerikleri yüksek performanslı sıvı kromotografisi (HPLC) ile UV- DAD dedektörü kullanılarak tespit edilmiştir. İncelenen fenolik bileşikler arasında en yüksek miktarlar rutin için tespit edilmiştir. Kayısı çeşitleri incelenen fenolik bileşikler istatistiksel açıdan önemli farklılıklar göstermiş ve en yüksek rutin değeri 88.7 µg/g kuru madde ile ‘Kabaaşı’ çeşidinde bulunurken en düşük değer ise 52.1 µg/g kuru madde ile ‘Çataloğlu’ çeşidinde tespit edilmiştir. Genel olarak taze meyve örnekleri daha yüksek miktarlar göstermiş olup tüm çeşitlerde kurutulan meyvelerde fenolik bileşikler açısından kayıp gözlenmiştir.Öğe Investigation of the local pear genotypes grown in Malatya(2024) KAN, TUNCAY; Kan, KanThis study was carried out between 2020 and 2021 on local pear genotypes grown in the Malatya region (Türkiye), especially in the yard of Apple-Pear Germplasm of Malatya Turgut Özal University. In the study, phenological, pomological, and phytochemical characteristics of nine pear genotypes were analyzed. The following dates were identified for the selected characteristics: the bud swell between March 9 and 27, the bud bursts between March 14 and April 1, the start of flowering between March 28 and April 7, full bloom between April 2 and 11, the end of flowering between April 6 and 15, harvest between August 10 and November 13, defoliation between December 3 and 17, and the number of days from full bloom to harvest ranged between 128 and 216 days. The following results were obtained: fruit weights were 46.3-202.6 g, fruit lengths were 44.8-91.2 mm, fruit diameters were 43.8-76.2 mm, fruit flesh firmness were 2.4-9.62 kg/cm2, fruit volume was 45.5-204.3 ml, and fruit color values were 21.3-77.1 as L value, -2.49-0.1 as a value, and -2.03-54 as b value. The water-soluble dry matter content of the genotypes ranged between 10.3-15.9, pH values ranged between 3.99-5.37, total phenolic content ranged between 167-992 mg GAE /1000g, and total antioxidant activities ranged from 284 to 1454 mg TEAC/1000 g. Aliseydi from the summer pear genotypes and Parlak and Armut1 genotypes from the autumn genotypes were important. It is thought that Biber, Dudunun and Efendi genotypes from winter genotypes may be important materials for future studies.Öğe Yüksek rakımda yetiştirilen kayısı ağaçlarında bazı yaprak uygulamalarının meyve dökümlerinin azaltılması ve bazı meyve özellikleri üzerine etkileri(2022) KARLIDAĞ, HÜSEYİN; KARAAT, FIRAT EGE; Kutsal, İbrahim Kutalmış; Esitken, Ahmet; KAN, TUNCAY; Atay, SalihAmaç: Son yıllarda yüksek rakımda yetiştirilen kayısı ağaçlarında ilkbahar aylarında meydana gelen meyve dökümleri ve kalite kayıpları bu alanlarda yapılan kayısı yetiştiriciliğinde önemli bir sorun oluşturmaktadır. Bu soruna yönelik olarak bu çalışma 2018 yılında Malatya ili Hekimhan ilçesinde yürütülmüştür.Yöntem ve Bulgular: Çalışma 1432 m yükseltide sulanarak yetiştirilen Hacıhaliloğlu ve Kabaaşı çeşitlerinin yer aldığı bahçe ile bu bahçenin yaklaşık 2000 m uzağında, sulanmadan yetiştirilen Kabaaşı çeşidiyle tesis edilmiş ve yükseltisi 1321 m olan iki kayısı bahçesinde 8-10 yaşındaki kayısı ağaçları üzerinde yürütülmüştür. Çalışmada farklı organik preparatlar suda çözünür bor ile karıştırılarak küçük meyve döneminde (meyveler 8-10 mm olduğu dönemde) kontrol uygulaması ile birlikte yapraktan uygulanmıştır. Yapılan uygulamaların etkileri; meyve döküm oranı, verim, meyve ağırlığı ve Suda Çözünür Kuru Madde (SÇKM) ölçülerek değerlendirilmiştir.Genel Yorum: Çalışma sonucunda, yapılan uygulamalarla meyve dökümlerinin azaltılabileceği ve verimin artırılabileceği görülmüş, özellikle susuz bahçede meyve kalite özellikleri olumlu yönde etkilenmiştir. Çalışmanın Önemi ve Etkisi: Yüksek rakımlarda yetiştirilen kayısılarda önemli bir sorun olan meyve dökümünün çeşitli organik preparatlar kullanılarak azaltılabilmesinin önemli olduğu düşünülmektedir.
