Yazar "KÖŞGER, Hatice" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Hiperemezis gravidaruma güncel yaklaşımlar
    (2014) KÖŞGER, Hatice; KAYGUSUZ, İkbal
    Bulantı ve kusma (BK) gebeliklerin yaklaşık %75indegörülen yaygın bir semptomdur. Hiperemezis gravidarum(HEG) ise gebeliklerin %0,5 2sini etkileyen, 3 gündendaha uzun süren aşırı bulantı kusma, dehidratasyon(ağızda kuruluk, deri turgorunda azalma), ketonüri, sıvıelektrolit bozukluğu, vücut ağırlığının %5inden fazla kilokaybı ile karakterize nadiren hepatik ve renal yetmezliğeilerleyebilen ve sıklıkla hastaneye yatış gerektiren dahaağır bir tablodur. HEG kişinin sosyal, aile ve iş hayatınıetkileyerek psikolojik ve sosyal sorunlara, iş gücü kaybına neden olan, hastaneye tekrarlayan yatışlara sebepolarak sağlık maliyetlerini artıran bir durumdur. Dolayısıyla hastane kad ? n doğum servislerinde sık karşılaştığımız HEG hastalarında, risk faktörlerinin ve etyolojiderol alan mekanizmaların iyi anlaşılması , ayırıcı tanınınyapı larak hastaneye yatışın değerlendirilmesi ve etkintedavinin başlanması önemlidir. HEG tedavisinde ilkbasamak yaşam tarzında ve diyette yapılan değişikliklerolmalıdır. Günümüzde medikal tedavi yanında alternatiftıp yöntemlerinin (hipnoz, akupunktur vs.) de uygulandığı HEG tedavisini tekrar değerlendirmek, tedavi basamaklarını ve etkinliklerini karşılaştırmak önemlidir. Gebekadnı 3-4 ay veya daha uzun süre etkileyen bu tablodakişiyi en kısa sürede aile ve iş hayatına geri kazandırmaksosyal ve maddi kayıpları en aza indirecektir. Bu yazıdabulantı kusma ve HEGin etyopatogenezi, tedavi yaklaşımları ile ilgili bilgiler son yıllara ait literatür verileri ışığında ele alınmış ve kliniğimizde de uyguladığmızbasamaklı tedavi yaklaşımı sunulmuştur.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    The Effect of the Presence of Mother's Thyroid Autoantibodies on Intrauterine Fetal Death
    (2014) KÖŞGER, Hatice; KAYGUSUZ, İkbal; KARCAALTINCABA, Deniz; GELİŞEN, Orhan
    Amaç: Annenin tiroid otoantikor pozitifliğinin intrauterin fetal ölüm üzerine etkisinin araştırılması Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 18-40 yaş arası 6-12. gebelik haftalarında 200 gebe dâhil edildi. En az bir kez 13 hafta ve üzeri intrauterin ölü fetus tanısıyla gebelik sonlandırması uygulanan hastalarla (çalışma grubu, n=100), en az 2 canlı doğumu olan ve ikinci trimester gebelik kaybı olmayan hastaların (kontrol grubu n=100) tiroid otoantikor titreleri ve antifosfolipid antikor titreleri karşılaştırıldı. Bulgular: İki grup arasında yaş, gebelik sayısı, düşük sayısı açısından istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p > 0.05). Anti-tiroid peroksidaz serum düzeyleri ortalaması çalışma grubunda kontrol grubuna göre anlamlı yüksek bulunmuştur (p = 0.009). Anti-tiroglobulin ve antikardiyolipin IgG düzey ortalamaları karşılaştırıldığında iki grup arasında fark bulunmamıştır (p > 0.05). Kontrol grubunda anti - tiroid peroksidaz pozitif gebe sayısı %3 iken, çalışma grubunda %11 olup, bu farklılık istatistiksel olarak yüksek bulunmuştur (p = 0.027). İki grup arasında anti-tiroglobulin, antikardiyolipin Ig-G ve lupus antikoagulan pozitifliği açısından istatistiksel anlamlı fark bulunmamıştır (p > 0.05). Tiroid otoantikor pozitifliği ile antifosfolipid antikor pozitifliği arasında zayıf korelasyon saptanmıştır. Sonuç: Tiroid otoantikorları gebelik kayıplarından sorumlu otoimmün faktörlerden biri olabilirler. Bu etkilerini direkt fetoplasental üniteyi etkileyerek veya tiroid fonksiyonlarını hafif derecede bozarak ve ya annenin immün sisteminde dengesizlik yaratarak yapabilirler. Ancak tiroid otoantikorlarının gebelik kayıplarındaki rolü ve patogenezi çok açık olmayıp geniş çapta çalışmalara ihtiyaç vardır.