Yazar "Acar, Burcu" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 7 / 7
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    A Case of Spontaneous Spinal Epidural Hematoma Mimicking Stroke
    (Turkish Neurological Soc, 2014) Koc, Emine Rabia; Acar, Burcu; Ayturk, Zubeyde; Cemil, Duran Berker; Kosehan, Dilek; Ilhan, Atilla
    Spontaneous spinal epidural hematoma is an uncommon cause of acute non-traumatic myelopathy and may present with various clinical phenotypes. It should be included in the differential diagnosis of the patients who have focal neurological findings suggestive of stroke. Therefore, a thorough documentation of patient history is of great importance, since this can reveal symptoms suggestive of a different etiology. Here, we present a case of a 80-year-old female who was admitted with hemiparesis without cortical or cranial neurological abnormalities. She described pre-existing shoulder and neck pain. Diagnosis of epidural hematoma was made by cervical magnetic resonance imaging. Symptoms resolved partially after surgical intervention. Our case illustrates the variation in the clinical presentations of spontaneous spinal epidural hematoma which can be misdiagnosed as stroke. Therefore, in patients with preceding neck, shoulder or interscapular pain and focal neurological deficits, this diagnosis should be included in the differential diagnosis, particularly in the absence of cortical and cranial symptoms.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    A comparison of hair and serum trace elements in patients with Alzheimer disease and healthy participants
    (Tubitak Scientific & Technological Research Council Turkey, 2015) Koc, Emine Rabia; Ilhan, Atilla; Ayturk, Zubeyde; Acar, Burcu; Gurler, Mukaddes; Altuntas, Aynur; Karapirli, Mustafa
    Background/aim: To determine whether there was a difference between serum and hair trace elements' concentrations in patients with Alzheimer disease (AD) and healthy participants. Materials and methods: Hair and serum copper, selenium, zinc, magnesium, manganese, and iron levels were measured by inductively coupled plasma-mass spectrometry in patients with AD and healthy participants, and the obtained results were statistically compared. Results: The mean hair selenium and zinc levels of patients with AD were significantly lower than the levels found for control participants (P < 0.05). Patients with AD had significantly higher mean hair copper and manganese levels than the controls. There were no significant differences between AD patients and controls with respect to the hair iron and magnesium levels (P > 0.05). Hair and serum trace element (copper, selenium, zinc, magnesium, manganese, and iron) levels in patients with AD showed no significant difference according to mini mental test scores or sex (P > 0.05). Conclusion: Some trace element levels may change in patients with AD. Due to the more permanent status, the analysis of these element levels in hair might be superior to blood analysis.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Alzheimer hastalığı'na yatkınlıkta APH-1A ve APOE polimorfizminin etkisi
    (Turgut Özal Üniversitesi, 2014) Acar, Burcu; İlhan, Atilla
    Alzheimer Hastalığı (AH), ileri yaştaki demansların en sık formudur. Demans, erişkin merkezi sinir sisteminin hasarlanması sonucu gelişen birden fazla kognitif fonksiyonda ilerleyici bozulma ile karakterize bir sendromdur. Kognitif bozulma, günlük yaşam aktivitelerinde kayda değer bozulmaya yol açacak şiddette olmalıdır. Belirtilmiş tanı kriterleri muhtemel AH içindir. Klinik pratikte, AH'nin kesin kriterlerine rağmen tanısı sekonder nedenlerin ve diğer demans nedenlerinin dışlanması ile konur. AH'de erken tanı ve hastalığın erken evrelerinde müdahale, tedavinin etkinliği açısından büyük önem taşır. Kesin AH tanısı beyninde tipik nöropatolojik değişikliklerin gözlenmesi ile konulabilir. Bu nedenle AH'da spesifik biyobelirteç gereksinimi vardır. AH'de erken tanı ve hastalığın erken evrelerinde müdahale, tedavinin etkinliği açısından büyük önem taşır. Kesin AH tanısı beyninde tipik nöropatolojik değişikliklerin gözlenmesi ile konulabilir. Bugün amiloid-beta plaklarının birikimini ve nörofibriler yumakların oluşumunu başlatan sebeplerin ne olduğu tam olarak bilinmemektedir. Bu durum birçok genin etkileşimi ile oluşmakta ve buna çevresel faktörlerde katkıda bulunmaktadır. Şu ana kadar bilinen en majör genetik risk faktörü apolipoprotein E (APOE) genine ait ?4 allelidir, fakat ?4 alleli de sadece az bir kısmı temsil etmekte ve tek başına yeterli olmamaktadır.Şu ana kadar bilinen en majör genetik risk faktörü apolipoprotein E (APOE) genine ait ?4 allelidir, fakat ?4 alleli de sadece az bir kısmı temsil etmekte ve tek başına yeterli olmamaktadır. AH için spesifik biyobelirteç tanımlanması; risk altındaki popülasyonun belirlenebilmesi, yeni tedavi stratejilerinin geliştirilebilmesi ve erken tanı konulması açısından çok önemlidirBu çalışmaya 49 Alzheimer hastası ve 45 kontrol alınarak, AH için en önemli risk faktörü olan ApoE geni ?2, ?3, ?4 polimorfizmleri ve AH için olası diyagnostik ve prognostik biyobelirteç olabilecek APH-1A gen polimorfizminin genotip ve allel frekansları incelenmiştir. Hasta grubunda mevcut polimorfizmlerin hastalık seyrine etkisini değerlendirmek üzere Standardize Mini Mental Test, Cornell Demansta Depresyon Ölçeği, Global Kötüleşme Ölçeği, Enstrümental Günlük Yaşam Aktiviteleri Ölçeği ve Klinik Demans Derecelendirme Ölçeği uygulanmıştır. Sonuç olarak, hasta grubumuzda APOE ?4 alleli ve APH-1A geni ile Alzheimer hastalığı arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Alzheimer hastalığı'na yatkınlıkta APH-1A ve APOE polimorfizminin etkisi
    (Turgut Özal Üniversitesi, 2014) Acar, Burcu; İlhan, Atilla
    Alzheimer Hastalığı (AH), ileri yaştaki demansların en sık formudur. Demans, erişkin merkezi sinir sisteminin hasarlanması sonucu gelişen birden fazla kognitif fonksiyonda ilerleyici bozulma ile karakterize bir sendromdur. Kognitif bozulma, günlük yaşam aktivitelerinde kayda değer bozulmaya yol açacak şiddette olmalıdır. Belirtilmiş tanı kriterleri muhtemel AH içindir. Klinik pratikte, AH'nin kesin kriterlerine rağmen tanısı sekonder nedenlerin ve diğer demans nedenlerinin dışlanması ile konur. AH'de erken tanı ve hastalığın erken evrelerinde müdahale, tedavinin etkinliği açısından büyük önem taşır. Kesin AH tanısı beyninde tipik nöropatolojik değişikliklerin gözlenmesi ile konulabilir. Bu nedenle AH'da spesifik biyobelirteç gereksinimi vardır. AH'de erken tanı ve hastalığın erken evrelerinde müdahale, tedavinin etkinliği açısından büyük önem taşır. Kesin AH tanısı beyninde tipik nöropatolojik değişikliklerin gözlenmesi ile konulabilir. Bugün amiloid-beta plaklarının birikimini ve nörofibriler yumakların oluşumunu başlatan sebeplerin ne olduğu tam olarak bilinmemektedir. Bu durum birçok genin etkileşimi ile oluşmakta ve buna çevresel faktörlerde katkıda bulunmaktadır. Şu ana kadar bilinen en majör genetik risk faktörü apolipoprotein E (APOE) genine ait ?4 allelidir, fakat ?4 alleli de sadece az bir kısmı temsil etmekte ve tek başına yeterli olmamaktadır.Şu ana kadar bilinen en majör genetik risk faktörü apolipoprotein E (APOE) genine ait ?4 allelidir, fakat ?4 alleli de sadece az bir kısmı temsil etmekte ve tek başına yeterli olmamaktadır. AH için spesifik biyobelirteç tanımlanması; risk altındaki popülasyonun belirlenebilmesi, yeni tedavi stratejilerinin geliştirilebilmesi ve erken tanı konulması açısından çok önemlidirBu çalışmaya 49 Alzheimer hastası ve 45 kontrol alınarak, AH için en önemli risk faktörü olan ApoE geni ?2, ?3, ?4 polimorfizmleri ve AH için olası diyagnostik ve prognostik biyobelirteç olabilecek APH-1A gen polimorfizminin genotip ve allel frekansları incelenmiştir. Hasta grubunda mevcut polimorfizmlerin hastalık seyrine etkisini değerlendirmek üzere Standardize Mini Mental Test, Cornell Demansta Depresyon Ölçeği, Global Kötüleşme Ölçeği, Enstrümental Günlük Yaşam Aktiviteleri Ölçeği ve Klinik Demans Derecelendirme Ölçeği uygulanmıştır. Sonuç olarak, hasta grubumuzda APOE ?4 alleli ve APH-1A geni ile Alzheimer hastalığı arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    HAIR AND SERUM TRACE ELEMENT LEVELS IN ALZHEIMER'S DISEASE
    (Elsevier Science Inc, 2014) Koc, Emine R.; Ayturk, Zubeyde; Ilhan, Atilla; Acar, Burcu; Gurler, Mukaddes; Bodur, M. Said
    [Abstract Not Available]
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Possible effects of rosuvastatin on noise-induced oxidative stress in rat brain
    (Medknow Publications & Media Pvt Ltd, 2014) Ersoy, Alevtina; Koc, Emine Rabia; Sahin, Semsettin; Duzgun, Ulkuhan; Acar, Burcu; Ilhan, Atilla
    The problem of noise has recently gained more attention as it has become an integral part of our daily lives. However, its influence has yet to be fully elucidated. Other than being an unpleasant stimulus, noise may cause health disorders through annoyance and stress, including oxidative stress. Rosuvastatin, a 3-hydroxy-3-methylglutaryl coenzyme A reductase inhibitor, may possess antioxidant properties. Based on rat models, our project investigates the effect of rosuvastatin on noise-induced oxidative stress in the brain tissue. Thirty-two male Wistar albino rats were used. The rats were divided into four groups: Noise exposure plus rosuvastatin usage, only noise exposure, only rosuvastatin usage, and control. After the data had been collected, oxidant and antioxidant parameters were analyzed in the cerebral cortex, brain stem, and cerebellum. Results indicated that superoxide dismutase values were significantly decreased in the cerebral cortex, while malondialdehyde values in the brainstem and cerebellum were significantly increased in the group with only noise exposure. Superoxide dismutase values in the brainstem were significantly increased, but nitric oxide values in the cerebellum and brainstem and malondialdehyde values in the cerebellum and cerebral cortex were significantly decreased in the group where only rosuvastatin was used. During noise exposure, the use of rosuvastatin caused significantly increased superoxide dismutase values in the cerebral cortex and brainstem, but significantly reduced malondialdehyde values in the brain stem. Consequently, our data show that brain tissue was affected by oxidative stress due to continued exposure to noise. This noise-induced stress decreases with rosuvastatin therapy.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Potential genetic biomarkers in the early diagnosis of Alzheimer disease: APOE and BIN1
    (Tubitak Scientific & Technological Research Council Turkey, 2015) Kaya, Gulhan; Gunduz, Esra; Acar, Muradiye; Hatipoglu, Omer Faruk; Acar, Burcu; Ilhan, Atilla; Gunduz, Mehmet
    Background/aim: Alzheimer disease (AD) is triggered by interactions of multiple genetic and environmental factors. The APOE gene E4 allele is the best-known risk factor for AD, yet it represents a small ratio of genetic factors. According to genome-wide association studies, the BIN1 gene is the second important risk factor for AD, following the APOE gene. We aimed to identify a novel biomarker indicating susceptibility to AD by investigating APOE alleles and BIN1 gene polymorphisms in a Turkish population. Materials and methods: Fifty-three AD patients and 56 controls were included to examine polymorphism and allele frequency of the APOE and BIN1 genes. Genomic DNAs were isolated from whole blood by SDS/proteinase K treatment, phenol-chloroform extraction, and ethanol precipitation. RFLP was done for identification of polymorphisms in the APOE gene and allele-specific PCR was used for the BIN1 gene. Results: Frequency of the APOE E4 allele was higher in the AD patient group, while the frequency of the E2 allele was higher in controls. The E4/E4 genotype was detected in the AD patient group, while this genotype was not observed in the controls. The frequencies of BIN1 alleles were similar in both groups. Conclusion: There was a strong association between AD and the APOE E4 allele, while no such relation was observed with BIN1 gene polymorphism.