Heykel sanatına disiplinler arası bir yaklaşım

Abstract

Modernist içgüdüyle, her alan kendine özgü sınırları keşfe çıkarak pür (saf) hale gelmeye çalışmış; ancak, tahminlerin aksine, farklı alan ve türler her zaman birbirlerine müdahale etmiş; zamanla saf değil, çoğulcu (disiplinler arası) bir sanat algısı ortaya çıkmıştır. Özellikle modernizm sonrası heykel ve resim sanatı birbirlerinden beslenerek, kendilerine ait olmayan özellikleri sergilemeye başlamışlardır. Bu yaklaşım süreç içerisinde hem pratik hem de kavramsal açıdan disiplinlerin zenginleşmesine katkıda bulunmuştur. Bu nedenle makalede, muğlâk alanın etrafında konuşlanan sanatçı üretimleri, kavramsal konstrüksiyonda ele alınarak, söz konusu disiplinlere katkıları irdelenmeye çalışılmıştır.

With its modernist instinct, each area has attempted to become pure by exploring its own boundaries; however, contrary to predictions, different areas and species have always interfered with each other; over time, not a pure but pluralistic (interdisciplinary) art perception has emerged. Especially, the art of painting and sculpture after modernism were began to exhibit their non-characteristic features by feeding from each other. This approach has contributed to the enrichment of disciplines both practically and conceptually. Therefore, in the article, artist productions, which are located around the ambiguous area, have been studied for their contributions to these disciplines by reviewing conceptual construction.