Türkiye’deki Sağlık Çalışanlarının COVID-19 Salgını Döneminde Uykusuzluk Düzeyinin Değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, yeni koronavirüs (COVID-19) salgını sırasında Türk toplumundaki sağlık çalışanlarının uykusuzluk şiddetini demografik verilere, çalışma koşullarına ve diğer değişkenlere göre değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Türkiye’de çeşitli sağlık merkezlerinde aktif hizmet vermekte olan 107 erkek ve 170 kadın olmak üzere toplam 277 sağlık çalışanı üzerinden yürütülmüştür. Sağlık çalışanlarından kişisel bilgi formunu ve uykusuzluk düzeyinin belirlenmesi için Uykusuzluk Şiddet İndeksi (UŞİ) formunu doldurmaları istenildi. Hazırlanan anket formları çalışmaya katılmayı kabul eden sağlık çalışanlarına online olarak uygulandı. Verilerin istatistiksel analizlerinde Mann-Whitney U ve Kruskal Wallis testi kullanıldı. Bu analizlerde anlamlılık düzeyi P<0.05 olarak kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya katılan kadınların yaş ortalaması 33.70±7.86 erkeklerin yaş ortalaması 36.41±9.34 dür. Bekar sağlık çalışanlarında UŞİ düzeyi daha yüksek tespit edilmiştir (P<0.05). UŞİ düzeyi kadınlarda, lise düzeyinde eğitim alanlarda, küçük yaş grubunda daha yüksek tespit edilmiştir ama bu farklılık anlamlı değildir (P>0.05). Sekreterlerde, radyoloji çekim alanında çalışanlarda, sigara kullananlarda ve kronik hastalığı olan kişilerde UŞİ düzeyi daha yüksektir ama bu farklılık anlamlı değildir (P>0.05). Sonuç: Sağlık çalışanların psikolojik olarak etkilenmelerinin bir sonucu olarak UŞİ düzeyi dahayüksek çıkmıştır. Sağlık çalışanlarına COVID-19 salgınından psikolojik olarak daha az etkilenmeleri için düzenli olarak psikoeğitim verilmesi faydalı olabilir.

Objective: The aim of this study was to evaluate the insomnia severity of healthcare workers in Turkish society during the COVID-19 epidemic according to demographic data, working conditions and other variables. Materials and Methods: This study was carried out in Turkey, a total of 277 medical employees, including 107 men and 170 women providing active service in various health centers. Healthcare workers were asked to fill in the personal information form and the Insomnia Severity Index (ISI) to determine the insomnia level. The prepared questionnaires were applied online to healthcare workers who agreed to participate in the study. Mann-Whitney U ve Kruskal Wallis test were used in the statistical analysis of the data. The significance level was accepted as P<0.05 in these analyzes. Results: The average age of women was 33.70±7.86, the average age of men was 36.41±9.34. The ISI level was found higher in single healthcare workers (P<0.05). The ISI level was found higher in women, those who had high school education, and the younger age group, but this difference was not significant (P>0.05). The level of ISI was higher in secretaries and those working in the field of radiology, smokers and people with chronic diseases, but this difference is not significant (P>0.05). Conclusion: As a result of the psychological effects of healthcare workers, the ISI level was detected higher. Regular psychoeducation may be helpful for healthcare workers to be less psychologically affected by the COVID-19 outbreak.